เรื่องเด่น "ตัวรู้" ของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล

ในทางปฏิบัติที่ว่า ปฏิบัติจิต ปฏิบัติใจ โดยให้ใจอยู่กับใจ

นี้ก็คือ ให้มีสติกํากับใจให้เป็นสติถาวร ไม่ใช่เป็นสติคล้ายๆ หลอดไฟที่จวนจะขาด

เดี๋ยวก็สว่างวาบ เดี๋ยวก็ดับ เดี๋ยวก็สว่าง แต่ให้มันสว่างติดต่อกันไปตลอดเวลา

เมื่อสติมันติดต่อกันไปอย่างนี้แล้ว ใจมันก็มีสติควบคุมอยู่ตลอดเวลา

เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "อยู่กับตัวรู้ตลอดเวลา"

ตัวรู้ก็คือ "สติ" นั่นเอง หรือจะเรียกว่า "พุทโธ" ก็ได้

พุทโธที่ว่า รู้ ตื่น เบิกบาน ก็คือตัวสตินั่นแหละ


หลวงปู่ดูลย์ อตุโล
จากหนังสือ "อตุโล ไม่มีใดเทียม"

 

ทางปฏิบัติให้สังเกตุความเบิกบาน
ของจิตเป็นตัวชี้วัด ว่าเราเข้าใจ
และปฏิบัติมาถูกทางครับ...
เพราะนักปฏิบัติโดยมากจะวางตัวรู้
หรือตัดตัวรู้ไม่ค่อยเป็นกันอย่างคาดไม่ถึง
ย้ำว่าคาดไม่ถึงครับ เพราะว่า พอรู้แล้วเราไม่แล้วๆไป
กับการรู้นั้นๆนั่นเองครับ
ทำให้มันคอยจ้องที่จะรู้ จ้องที่จะทำงานอยู่ตลอดเวลา
เป็นสาเหตุให้จิตเรามันเกิดอยู่ตลอดเวลาครับ
จิตมันเลยไม่คลายตัว จิตเลย
ไม่เกิดกิริยาเบิกบานนั่นเองครับ
ปล.เล่าให้ฟังเฉยๆครับ